Hoi ik ben Cheryl Rabiu. Ik neem jullie mee in een dagdeel uit mijn leven !
Zaterdag al vroeg in de ochtend, vertrok naar de open dag Creatieve therapie op de HAN in
Nijmegen. Ik ging daar kijken voor de muziektherapie. Het beviel me goed en het lijkt mij heel leuk om straks misschien aan die opleiding te beginnen. Daarna moest ik snel naar huis omdat ik om 2 uur al moest verzamelen bij de Dongewijk voor mijn volleybal wedstrijd. Ik was als laatste aangekomen dus we konden gelijk gaan naar Made waar de wedstrijd plaatsvond. De wedstrijd was afgelopen en we hadden helaas 4-0 verloren. Vervolgens hadden wij omgekleed en gedoucht, en gingen wij weer naar huis. Toen ik thuis kwam zat mijn familie opeens op de bank. Ze kwamen op bezoek, wat ik jammer vond. Ik vond het jammer omdat ik snel een pizza moest op eten en weer kon gaan. Ik had namelijk een nieuwjaarsborrel op het werk. Mijn vader en mijn oom hadden mij afgezet bij La Place in de stad. Dat vond ik fijn want anders moest ik met de bus of de trein en dat duurt allemaal te lang en ik had geen zin om daarop te wachten. Toen ik thuis kwam was mijn familie er gelukkig nog steeds. We gingen voor de rest van de avond lekker bijkletsen met elkaar en leuke ouderwetse bordspellen doen. Dat was een mooi einde van de vermoeide maar leuke dag.
Zaterdag al vroeg in de ochtend, vertrok naar de open dag Creatieve therapie op de HAN in
Nijmegen. Ik ging daar kijken voor de muziektherapie. Het beviel me goed en het lijkt mij heel leuk om straks misschien aan die opleiding te beginnen. Daarna moest ik snel naar huis omdat ik om 2 uur al moest verzamelen bij de Dongewijk voor mijn volleybal wedstrijd. Ik was als laatste aangekomen dus we konden gelijk gaan naar Made waar de wedstrijd plaatsvond. De wedstrijd was afgelopen en we hadden helaas 4-0 verloren. Vervolgens hadden wij omgekleed en gedoucht, en gingen wij weer naar huis. Toen ik thuis kwam zat mijn familie opeens op de bank. Ze kwamen op bezoek, wat ik jammer vond. Ik vond het jammer omdat ik snel een pizza moest op eten en weer kon gaan. Ik had namelijk een nieuwjaarsborrel op het werk. Mijn vader en mijn oom hadden mij afgezet bij La Place in de stad. Dat vond ik fijn want anders moest ik met de bus of de trein en dat duurt allemaal te lang en ik had geen zin om daarop te wachten. Toen ik thuis kwam was mijn familie er gelukkig nog steeds. We gingen voor de rest van de avond lekker bijkletsen met elkaar en leuke ouderwetse bordspellen doen. Dat was een mooi einde van de vermoeide maar leuke dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.